روان درمانی، ماجراهای یک بالغ کم لیاقت! جلد چهارم

معرفی کتاب روان درمانی: ماجراهای یک بالغ کم لیاقت - جلد چهارم

کتاب روان درمانی: ماجراهای یک بالغ کم لیاقت - جلد چهارم، اثری به قلم میچی ان جی، از طنزپردازان و نویسندگانِ کتاب‌های کمیک است. او در آثار خود به زبانی آمیخته با طنز از چالش‌های یک فرد بزرگسال نظیر اضطراب، خشم، دوستی و مراجعه به روان‌درمانگر برای درمان و... سخن گفته است. میچی در سال 2021 برای ماجراهای یک بالغ کم‌لیاقت، نامزد دریافت جایزه‌ی گودریدز برای بهترین کتاب طنز شد.

درباره‌ی کتاب روان درمانی

میچی ان جی (Meichi Ng) در روان درمانی (therapy)، چهارمین بخش از کتابِ ماجراهای یک بالغ کم‌ لیاقت (Barely Functional Adult)، مخاطبِ خود را با فرد بالغی آشنا می‌کند که در گیرودار مراجعه به روان‌درمانگر برای حل مشکلاتش قرار دارد. این کتاب برای اولین‌بار در سال 2020 به انتشار رسید. سبکی که او برای خلق این داستان‌های کوتاه از آن استفاده کرده است مشابهِ سبک و سیاقِ کمیک‌هایی است که در صفحه‌ی اینستاگرامش منتشر می‌کند. میچی در این داستان‌های کوتاه خود، با جملاتی ساده و بیانی هنرمندانه، به‌مثابه آینه‌ای، حال و روز مخاطبِ بالغ امروزی را برای خودش بازتاب می‌دهد که در عین حالی که کمی آزاردهنده و غم‌انگیز است، می‌تواند لبخندی را روی لب‌های او بیاورد. میچی ان جی در این روایات از سندروم فریبکاری می‌گوید و همین‌طور از عشق‌های نخستین، رها کردن‌ها، دوستی‌ها، روان‌درمان و... آثار او خنده‌دار، صادقانه، صریح و برنده هستند. بالغ کم‌لیاقت می‌توانیم هر کدام از ما باشیم، همه‌ی ماهایی که جرأت و جسارت بر زبان آوردن آنچه که فکر می‌کنیم را نداریم، همه‌ی ما که در اضطراب‌ها، عصبانیت‌ها، درام‌های بی‌ثمر و لذات کوچک و بزرگ غرق شده‌ایم. میچی ما را در بهترین و بدترین وضعیتِ ممکن به تصویر کشیده است و کاری کرده تا هم‌زمان از خطاپذیری خود بخندیم و گریه کنیم.

 

از جمله مطالب جالب‌توجهی که در صوتی روان درمانی می‌توان یافت، درک عمیق و صحیحِ میچی ان جی از سختی‌های برقراری ارتباط و برداشتنِ گام‌های اولیه در مبحث روان‌درمانی برای بزرگسالان است. او درباره‌ی اولین جلسه‌ی روان‌درمانی چنین گفته است که: «درمانگرم به‌وضوح از من می‌خواست تا صحبت کنم. به همین خاطر لبخندی گشاده و سکوتی رسا تحویلش دادم به این معنی که من قرار نیست به شما حتی یک جمله هم بگویم!» میچی در ادامه می‌گوید که هرچند روان‌درمانی، نتوانست در نهایت تمام مشکلاتِ او را حل کند اما باعث شد تا بتواند آثار آسیب‌هایی که بر وی وارد آمده است را به‌روشنی درک کرده و از آن‌ها آگاه شود و شاید همین امر، نکته‌ی اصلی روان‌درمانی باشد؛ اینکه بدانیم و درک کنیم که هر یک از ما به شکلی خاص و ویژه‌ی خود، شکست خورده‌ایم و زخم برداشته‌ایم. پذیرش این امر ما را یاری می‌کند تا خودمان و دیگران را بهتر درک کرده و در تعامل و تعادل بهتری با خود و جهان اطراف زندگی کنیم.

 

نکوداشت‌های کتاب روان درمانی

• خنده‌دار، عمیق و تأثیرگذار... درس‌هایی که میچی ان جی از طریق داستان‌های لذت‌بخش و آموزنده‌اش با ما به اشتراک می‌گذارد، سرشار از حکمت برای تمامیِ افرادی‌ست که شاید نیاز داشته باشند در هر مرحله از زندگی بدانند که تنها نیستند. (ماری اندرو، نویسنده‌ی کتاب آیا هنوز آنجا هستم؟)
• داستان‌های طنزآمیز و تصاویر بی‌نظیر میچی ان جی همانند یک آغوش گرم هستند که نمی‌خواهید آن را رها کنید. (دامی لی، نویسنده‌ی کتاب یکباره همه چیز باش)
• میچی ان جی مجموعه‌ای شگفت‌انگیز از داستان‌هایی جذاب و صمیمانه را به نگارش درآورده است. از ابتدا تا انتهای داستان متوجه شدم که در حال لبخند زدن هستم یا به نشانه‌ی موافقت، سر تکان می‌دهم. من با این داستان‌ها هم‌ذات پنداری کردم. ماجراهای یک بالغ کم‌لیاقت به‌راستی اثری لذت‌بخش است. (کریس مک‌کوی، نویسنده‌ی کتاب‌های کمیک)
• میچی ان جی در این کتاب افکار و ایده‌هایی را به اشتراک گذاشته است که بر رشد افراد، تأثیری شگرف می‌گذارد. ظرافت کم‌نظیر مطالب این کتاب با طنز صادقانه و صریح او، تقویت می‌شود. (نیک سالاک، نویسنده)

کتاب روان درمانی برای چه کسانی مناسب است؟

به تمام بزرگسالانی که از داستان‌های کوتاه طنزآمیز لذت می‌برند، خواندن کتاب روان درمانی را پیشنهاد می‌کنیم.

در بخشی از کتاب  روان درمانی می‌خوانیم

موضوع این است که حتماً دلیلی وجود داشته که من توانسته‌ام این همه سال، تظاهر کنم که یک بالغ بالیاقت هستم در حالی که شاید از درون یقیناً به‌هم‌ریخته بودم. من یک مجموعه داشتم؛ مجموعه‌ای از شیشه‌های مربا. و دوستم را به انبار این شیشه‌های مربا بردم.

- اینجا همون جاییه که شیشه مرباهام رو نگه می‌دارم.

- وای، توی این شیشه مرباها چی ریختی؟

- هربار مشکلی پیش میاد که احساساتم رو خدشه‌دار می‌کنه و من نمی‌خوام باهاش سروکله بزنم، می‌گذارمش توی یکی از این شیشه‌های مربا. درش رو می‌بندم و دیگه هیچ‌وقت بازش نمی‌کنم.

- خب، قطعاً این شیوه‌ی سالمی برای مقابله با مشکلات نیست.

- هیس، ساکت!

- می‌خوای کمکت کنم که شیشه مرباها رو جمع کنی تا بتونی ببریشون پیشِ روان‌درمانگرت؟

- نه، خودم جمع‌شون می‌کنم.

هرچه بیشتر فکر می‌کردم، بیشتر به این نکته پی می‌بردم که این قضیه‌ی مزخرف روان‌درمانی، کلاً ایده‌ی وحشتناکی‌ست. چرا من به سراغ روان‌درمانی رفتم؟ چرا قبول کردم که عمیق‌ترین و تاریک‌ترین افکار و رازهایم را در یک اتاق با یک غریبه به اشتراک بگذارم؟ سمفونی پشیمانی، کم‌کم داشت سازهایش را در مغزم کوک می‌کرد؛ همان سمفونی آشنایی که وقتی دعوت به یک مهمانی را قبول می‌کنی و شبِ قبل از مهمانی و وقتی متوجه می‌شوی که از همه‌ی آدم‌ها و مهمانی‌ها متنفری، در ذهن‌ات پخش می‌شود.