من نمرده ام! مجموعه داستانهای کوتاه از خاطرات یک روانشناس، جلد چهارم

معرفی کتاب من نمرده‌ام: مجموعه داستان‌های کوتاه از خاطرات یک روانشناس جلد چهارم

کتاب من نمرده‌ام نوشته‌ی احمد پدرام به خاطرات مراجعین این روان‌شناس در طی 40 سال اخیر می‌پردازد. این نویسنده در کتاب صوتی من نمرده‌ام، شرح‌حال مراجعین و برخی حوادث زندگی شخصی خود را در قالب داستان کوتاه بازگو کرده است. روایت‌های صمیمانه و ساده‌ای که احمد پدرام در این کتاب فراهم آورده است خواندن این کتاب را برای هر خواننده‌ای جذاب می‌کند.

درباره‌ی کتاب من نمرده‌ام

در کتاب من نمرده‌ام، احمد پدرام با الهام و ارجاع به روایت‌های و شرح‌حال‌های مراجعینش، داستان‌هایی از زندگی این مراجعین را گردآوری کرده تا ما بتوانیم نگاه به جهانِ زندگی آن‌ها بیندازیم. احمد پدرام در این داستان‌ها، به دنبال این است که از مراجعینش درس بگیرد و با کسانی که زندگی خود را خالی و تهی می‌بینند، همدلی کند. او با ارائه‌ی روایتی همدلانه از زندگی کسانی که زیر فشارهای اقتصادی، خانوادگی و عاطفی کمر خم کرده‌اند ولی هنوز هم زمین نخورده‌اند و به زندگی ادامه می‌دهند، نشان می‌دهد چطور می‌توان زندگی را تحمل کرد و آن را تاب آورد. این نویسنده با نشان دادن این اندوهِ شیرین، مخاطب را به اندیشه وا می‌دارد و از او می‌خواهد باز هم به زندگی متعهد بماند.

شخصیت‌هایی که در داستان‌های کتاب من نمرده‌ام، از هر طیف و طبقه‌ای هستند: دانشجویی که با پدر و مادرش مشکل دارد؛ زنی که شوهرش حرفش را نمی‌فهمد؛ پدری که پس از چندین سال دوباره با اولین عشق زندگی‌اش رابطه برقرار کرده؛ مردِ مهندس عمران و زنِ مهندس معماری که قبل از طلاق گرفتن، به خاطر دو کودک‌شان تصمیم به رفتن به مشاوره گرفته‌اند؛ و مرد و زنی که به علت پرخاشگری رابطه‌شان دچار مشکل شده است. هر کدام از این شخصیت‌ها، مشکلاتِ متفاوتی دارند و کودکی و شرایط زندگی‌شان تأثیرِ متفاوتی بر آن‌ها داشته است. احمد پدرام برای این مراجعین، از شکل‌گیری احساسات مثبت و منفی می‌گوید و همینطور تنوع احساسات و هیجانات و افکاری که در سرِ ما ایجاد می‌شوند را به آن‌ها نشان می‌دهد تا از این راه، بتوانند مسیرِ خود را در زندگی پیدا کنند و برای مشکلات‌شان راه‌حلی بیابند. این داستان‌ها و روایت‌های صادقانه، درس‌های زیادی به ما می‌دهند و باعث می‌شوند با اطرافیان‌مان همدلی بیشتری داشته باشیم.

کتاب  من نمرده‌ام برای چه کسانی مناسب است؟

کسانی که به داستان‌های کوتاه و همینطور شرح‌حال‌های روان‌شناختی علاقه‌مندند از خواندن کتاب من نمرده‌ام لذت خواهند برد.

با احمد پدرام بیشتر آشنا شویم

احمد پدرام (متولد 1335) در شهر درود استان لرستان به دنیا آمد. او مدرک کارشناسی خود در رشته‌ی روان‌شناسی با گرایش مشاوره را در سال 1358 از دانشگاه تهران، دوره‌ی کارشناسی ارشد خود را در سال 1373 از انستیتو روان‌پزشکی تهران و دوره‌ی دکتری خود را از دانشگاه پیام نور دریافت کرده است. احمد پدرام تجربه‌ی مشاوره در مدارس و کار در بخش روان‌پزشکی بیمارستان‌های مختلف و همینطور نوشتن کتاب‌ها و مقالات متعددی را در کارنامه‌ی خود دارد. او در سال 1393 انتشارات ترانه پدرام را تأسیس کرد و از طریق این انتشارات در حوزه‌های متفاوتی مانند روان‌شناسی عمومی، فرزندپروری و مجموعه‌های مصور کودکان دست به انتشار کتاب زد. از آثار احمد پدرام می‌توان به کتاب‌های «پدر تو چه می‌کشی، من چه می‌کشم؟»، «در به در به دنبال شادی» و «آوای بی‌صدای پروانه‌ها» اشاره کرد.

در بخشی از کتاب من نمرده‌ام می خوانیم

زن روی صندلی که می‌نشیند احساس می‌کنم ننشست؛ بلکه خودش را روی صندلی کوبید. مرد هم مثل متهمی که حالا باید بنشیند و اتهام‌ها را بشنود، روی صندلی روبروی من می‌نشیند. این وقت‌ها احساس می‌کنم باید منتظر یک دعوا باشم، نه مشاوره و اول باید میانجی‌گری کنم تا دعوا بخوابد و بعد پیش بروم تا ببینم چه پیش می‌آید. شاید در اعماقِ ذهنم این فکر می‌گذرد که واقعاً مشاوره چه کار سختی‌ست و گاه چقدر باید بدون چراغ در بیابانی تاریک بگردی تا کورسویی بیابی و دنبال بگیری و...

زن چادرش را جمع می‌کند و مقنعه‌اش را هم روی چانه‌اش جابجا می‌کند. گویی می‌خواهد دهانش را برای فریاد کردن رها کند. مقنعه را که زیر چانه می‌کشد، شروع می‌کند:

- چی بگم آقای دکتر؟ از کجا بگم؟ از کدوم بدبختیام بگم؟ دلم خونه. اعصابم از این دست این آقا و بچه‌هاش ریخته به هم. دارم دق‌مرگ می‌شم. دارم آب می‌شم. دارم می‌میرم. اصلاً کاش می‌مردم. دارم روز به روز تو این خونه بیشتر خوار و ذلیل می‌شم. این آقا هم که ککِش نمی‌گزه. خوش و خرم این‌ور و اون‌ور دنبال کار و پی خوشی‌هاشه. صبح کله‌ی سحر می‌ره و شبا هم ده یازده میاد خونه و می‌شینه پای VOA و منوتو و کوفت و زهر مارای دیگه. بعد هم می‌ره می‌خوابه، منم هی باید به بچه‌ها بگم دیگه برید بکپین. بعدم خودم با هزار فکر برم کپه‌ی مرگم رو بزارم و تازه خوابم هم نمی‌بره. قلبم میاد توی حلقم.