آسيب‌هاي اجتماعي گوناگوني مثل اعتياد، مشکلات جنسي، پرخاشگري، بيکاري، مهاجرت، بي‌خانماني و... نشان مي‌دهد که براي زندگي‌کردن در جامعۀ امروزي، صِرف تحصيلات آکادميک يا رسمي که در مدارس مرسوم است، کافي نيست. البته از تربيت تعاريف متعددي شده است، ولي رشد طبيعي و تدريجي و هماهنگ‌نمودن همۀ نيروها و استعدادهاي انسان را در بر دارد. رشد بر اساس هدف و نقشه، انديشه‌اي را تعقيب مي‌کند که برآمده از يک طرز فکر و فلسفه و مذهب است و مهارت‌هاي زندگي را شامل مي‌شود. در اين راستا فرزندان ما بايد مهارت‌هاي اجتماعي پايه يا اساسي را بياموزند و در روابط بين‌فردي خود، دربارۀ هم‌دلی، مهرورزي، حل مسائل اجتماعي و همسرداري و مردم‌داري نکاتي را بدانند. اين مهم مسلماً يک شبه به دست نخواهد آمد و لازم است در کنار تحصيلات رسمي خود به اين مهارت‌ها که هنوز متأسفانه جزو دانش رسمي مدارس به حساب نيامده است همت گمارند. اين کتاب براي هشدار و آگاهي‌هاي اوليه نوشته شده و قطعاً کاستي‌هاي زيادي دارد، اما نويسنده اميدوار است براي بعضي از پدر و مادرها آغازي باشد تا پس از مطالعۀ اين کتاب به منابع گسترده و وسيع‌تري دست يابند.
